ଯୁଗ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅନୁସାରେ କାହିଁକି ବଦଳି ଯାଆନ୍ତି ଲୋକମାନେ? ବିଦ୍ୱାନ ହେବାକୁ ଯଦି ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ତେବେ ଏହି କଥା ନିଶ୍ଚୟ ପଢନ୍ତୁ ଏବେ

ସାଙ୍ଗମାନେ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ର ଅନୁସାରେ ବ୍ରହ୍ମା ସୃଷ୍ଟି ରଚନା ସମୟରେ ସମୟକୁ ଚାରି ଭାଗରେ ବିଭାଜିତ କରିଥିଲେ।ଏହାକୁ ସତ୍ୟ ଯୁଗ କଳି ଯୁଗ,ଦ୍ଵାପର ଯୁଗ ଓ ତ୍ରେତୟା ଯୁଗ କୁହାଯାଏ।ସାଙ୍ଗମାନେ ଲିଙ୍ଗ ପୁରାଣରେ ଏହି ଚାରୋଟି ଯୁଗର ଅସମାନତା ବିଷୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି।ସତ୍ୟ ଯୁଗରେ ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କ ଧର୍ମ ଏକ ଥିଲା ଯାହାକି ସ୍ୱାର୍ଥର ତ୍ୟାଗ।ସତ୍ୟ ଯୁଗରେ କେହି ବି ସ୍ୱାର୍ଥପର ନଥିଲେ ଓ ସମସ୍ତେ ସମସ୍ତଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଥିଲେ।ସତ୍ୟ ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ନିଜର ସମସ୍ତ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ମାନଙ୍କୁ ସଂଜମରେ ରଖିଥାଏ। ପୁରାଣ ଅନୁସାରେ ଏହି ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କର ଉଚ୍ଚତା ୩୨ ଫୁଟ ଥିଲା।ସତ୍ୟ ଯୁଗର ଅବଧି ୧୭ ଲକ୍ଷ ୨୮ ହଜାର ବର୍ଷ ଅଟେ।

ସାଙ୍ଗମାନେ ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ମାନେ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନ ତ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟ ଯୁଗ ଅପେକ୍ଷା ନୁହେଁ।ଏହି ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ବାର୍ଥ ଦେଖାଗଲା।ଏହା ସହିତ ଏହି ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ଭିତରେ ଈର୍ଷା ଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଦେଖା ଦେବା ଆରମ୍ଭ ହେଲା।ଅବଶ୍ୟ ଏହି ଲୋକ ମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା କମ ଥିଲା।ଏହି ଯୁଗର ଆରମ୍ଭରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ, କ୍ଷତ୍ରିୟ, ବୈଷ୍ୟ, ଶୁଦ୍ର ଆଦି ବିଭାଜନ ଆରମ୍ଭ ହେଲା।ସତ୍ୟ ଯୁଗ ଭଳି ଏହି ଯୁଗରେ ଧର୍ମ ନାଶ ହେବା ପରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନେ ନିଜ ପତି ଧର୍ମ ପାଳନ କରିବେ।ଏହି ଯୁଗରେ ପୁରୁଷ ମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ପତ୍ନୀ ମାନଙ୍କୁ ଧୋକା ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ।ଏହି ଯୁଗରେ ମଣିଷ ମାନଙ୍କର ଆୟୁ ୧୦୦୦୦ ବର୍ଷ ଓ ଏହାର କାଳ ଅବଧି ୧୨ ଲକ୍ଷ ୯୬ ହଜାର ବର୍ଷ।

ଦ୍ଵାପର ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇଥାଏ।ଏହି ଯୁଗରେ ଲୋକମାନେ କାମ,କ୍ରୋଧ,ଲୋଭ ଆଦି ଗୁଣରେ ପୀଡିତ ହୋଇଥାଏ।ଏହି ଯୁଗରେ ଲୋକ ମାନଙ୍କର ସାମର୍ଥ୍ୟ କର୍ମ ବଳରେ ନୁହେଁ ବରଂ ଜନ୍ମ ବଳରେ ହୋଇଥାଏ।ଦ୍ଵାପର ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନଙ୍କୁ ନିଜ ସମ୍ପତି ବୋଲି ଭାବିଥାଏ।ଏହି ଯୁଗର ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଉପରେ ସଂଜମ ରଖି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ।ଏହି ଯୁଗରେ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ ଇଜତ ସହିତ ଖେଳାଯାଏ।ଏହି ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କର ଆୟୁ ୧୦୦୦ ବର୍ଷ ଓ ଏହାର ଅବଧି ୮ ଲକ୍ଷ ୬୪ ହଜାର ବର୍ଷ ଅଟେ।

କଳି ଯୁଗରେ ଲୋକମାନେ ଅଧର୍ମୀ,ଅଳ୍ପ ବୁଦ୍ଧି ବାଲା ହୋଇଥାନ୍ତି।ଏହି ଯୁଗରେ ସମସ୍ତେ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଠାରୁ ମୁଁହ ଫେରାଇ ନିଅନ୍ତି।ଏହି ଯୁଗରେ ଚୋର ପ୍ରବୃତ୍ତିର ଲୋକମାନେ ପ୍ରଜା ଉପରେ ଶାସନ କରିଥାନ୍ତି।ଏହି ଯୁଗରେ ସ୍ତ୍ରୀ ହେଉ କି ପୁରୁଷ କେହି ବି ନିଜ ଧର୍ମ ପାଳନ କରନ୍ତି ନାହିଁ। କଳି ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟର ଉଚ୍ଚତା ୫ ରୁ ୭ ଫୁଟ ରହିଯାଏ।ଏହି ଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟ ମାନଙ୍କର ଆୟୁ ୭୦ ରୁ ୮୦ ବର୍ଷ ହୋଇଯାଏ।