ଜୀବନର ମହତ୍ତ୍ୱପୁର୍ଣ୍ଣ ରହସ୍ୟ, ଯାହା ଭଗବାନ ଶିବ କହିଥିଲେ , ଆଜି ହିଁ ଜାଣିନିଅନ୍ତୁ ଏହି ବିଷୟରେ
ଭଗବାନ ଶିବ ଦେବୀ ପାର୍ବତୀ ଯିଏକି ସମୟ ସମୟରେ ଅନେକ ଜ୍ଞାନର କଥା କହିଛନ୍ତି, ଯାହାକୁ ମନୁଷ୍ୟର ସାମାଜିକ ଜୀବନରୁ ନେଇକରି ପାରିବାରିକ ଓ ବୈବାହିକ ଜୀବନର କଥା ସାମିଲ୍ ଅଛି, ଭଗବାନ ଶିବ ଦେବୀ ପାର୍ବତୀଙ୍କୁ ଯେଉଁ କଥା କହିଛନ୍ତି ସବୁ ମନୁଷ୍ୟ ପାଇଁ ଉପଯୋଗୀ ଅଟେ , ଯାହାକୁ ଜାଣିକରି ତାଙ୍କର ପାଳନ କରିବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦରକାର ।ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଧର୍ମ ହେଲା ସତ୍ୟ କହିବା , କିମ୍ବା ସତ୍ୟର ସାଥ୍ ଦେବା, ଓ ସବୁଠାରୁ ବଡ ଅଧର୍ମ ହେଲା ଅସତ୍ୟ କହିବା, କିମ୍ବା ତାହାର ସାଥ୍ ଦେବା, ଏଥିପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ମନ ,କଥା ନିଜ କାମରୁ ସବୁବେଳେ ସାମିଲ୍ କରିବା ଉଚିତ୍ , ଯେଉଁଥିରେ ସତ୍ୟତା ଥିବ , କାରଣ ଏଥିରେ ବଡ କିଛି ଧର୍ମ ହୋଇନଥାଏ, ଅସତ୍ୟ କହିବା କିମ୍ବା କେଉଁ ପ୍ରକାରର ମିଛର ସାଥ୍ ଦେବା ମନୁଷ୍ୟର ବର୍ବାଦୀର କାରଣ ହୋଇଥାଏ ।
ମନୁଷ୍ୟକୁ ନିଜ ସବୁ କାମର ସାକ୍ଷୀ ନିଜେ ହିଁ ହେବା ଉଚିତ୍ , ସେ ଭଲ କାମ କରୁ କିମ୍ବା ଖରାପ କାମ, ତାକୁ କେବେ ବି ଭାବିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ କି ତାହାର କର୍ମକୁ କିଏ ଦେଖୁଛି କି ନାହିଁ, ଭୁଲ୍ କାମ କରୁଥିବା ସମୟରେ ଏହି ଭାବ ମନରେ ହୋଇଥାଏ କି କିଏ ଦେଖୁଛି କି ନାହିଁ ବିନା କେଉଁ ଡର ପାପ କର୍ମ କରାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟତା କିଛି ଅଲଗା ହୋଇଥାଏ, ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ କର୍ମର ସାକ୍ଷୀ ନିଜେ ହୋଇଥାଏ , ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ ସବୁବେଳେ ଏହି ଭାବ ମନରେ ରଖିବ ତେବେ ସେ କେଉଁ ପାପ କର୍ମ କରିବା ପୁର୍ବରୁ ନିଜକୁ ରୋକିନେବ ।
କେଉଁ ବି ମନୁଷ୍ୟକୁ ମନ,ବାଣୀ ଓ କର୍ମରୁ ପାପ କରିବା ଇଚ୍ଛା କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । କାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ଯେପରି କର୍ମ କରିଥାଏ ତାହାର ଫଳ ତାକୁ ସେହି ଭଳି ମିଳିଥାଏ, ମନୁଷ୍ୟକୁ ନିଜ ମନରେ ଏମିତି କିଛି କଥା ଆଣିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ଯାହା ଧର୍ମ ଗ୍ରନ୍ଥରେ ପାପ ହୋଇଥାଏ, ଜୀବନରେ ନିଜ ମୁହଁରୁ କେଉଁ କଥା ଏମିତି କହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ନା କିଛି ଏମିତି କାମ କରିବା ଉଚିତ୍ , ଯେଉଁଥିରେ ଅନ୍ୟଙ୍କୁ ହଇରାଣ ହେବାକୁ ପଡେ, ପାପ କର୍ମକରିଲେ ମନୁଷ୍ୟକୁ ନା କେବଲ ଜୀବିତ ଥିବା ବେଲେ ଏହାର କର୍ମ ଭୋଗିବାକୁ ପଡେ ବରଂ ମରିବାପରେ ବି ନର୍କରେଏହାର ଜାତନା ଭୋଗିବାକୁ ପଡେ । ମନୁଷ୍ୟ ଯେଉଁ ବି ବ୍ୟକ୍ତି କିମ୍ବା ପରିସ୍ଥିତି ସହ ଅଛି , ଯାହା ତାର ସଫଳତାରେ ବାଧା ହେଉଛି, ମନୁଷ୍ୟକୁ ସେଥିରୁ ଦୋଷ ଛଡାଇବା ଉଚିତ୍ , ଭାବିବା ଦରକାର ଏହା କି କିଛି ସମୟ ଲଗାବ ପାଇଁ ଆମର ସଫଳତାରେ ବାଧକ ହେଉଛି
ମନୁଷ୍ୟର ତୃଷ୍ଣା ମାନେ ଇଚ୍ଛାରୁ ବଡ କିଛି ଦୁଃଖ ହୋଇନଥାଏ, ଓ ତାକୁ ଛାଡିଦେଲେ ଆଉ କେଉଁ ବଡ ସୁଖ ହୋଇନଥାଏ, ମନୁଷ୍ୟକୁ ନିଜ ମନରେ ବଶ ହୋଇନଥାଏ, ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଅନାବଶ୍ୟକ ଇଛା ହୋଇଥାଏ, ଓ ଇଚ୍ଛା ହିଁ ମନୁଷ୍ୟର ଦୁଃଖର କାରଣ ହୋଇଥାଏ, ଅତଃ ଜରୁରୀ ହୋଇଥାଏ କି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଆବଶ୍ୟକତା ଓ ଇଚ୍ଛାର ଅନ୍ତର ବୁଝୁ, ଓ ତାପରେ ଅନାବଶ୍ୟକ ଇଚ୍ଛାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଶାନ୍ତ ମନରେ ଜୀବନ ବିତାଉ । ଅଗ୍ନି ଜଳ କୁ ଲିଭାଇଯାଇପାରେ ତୀବ୍ର ଖରାରେ ଛାଇ ଦ୍ୱାରା ବଞ୍ଚିପାରିବ, ଜଙ୍ଗଲର ହାତିକୁ ବି ଏକ ଲମ୍ବା ବାଡିରେ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରାଯାଈପାରିବ, ଗାଇ ଓ ଗଧକୁ ତଡି ଦଳରୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଇପାରିବ
ଯଦି କେଉଁ ଅସାଧ୍ୟ ରୋଗ ହୋଇଛି ତେବେ ଔଷଧ ଦ୍ୱାରା ଠିକ୍ କରାଯାଈପାରିବ ,ଏହା ସହ ବିଷ ଦିଆଯାଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ମନ୍ତ୍ର ଓ ଔଷଧର ଦ୍ୱାରା ଠିକ୍ କରାଯାଇପାରିବ, ଏହି ଦୁନିଆଁରେ ସବୁ ରୋଗର ଚିକିତ୍ସା ଅଛି କିନ୍ତୁ କେଉଁ ବି ଶାସ୍ତ୍ରରେ କିମ୍ବା ବିଜ୍ଞାନରେ ମୁର୍ଖତାର କିଛି ବି ଚିକିତ୍ସା ନାହିଁ , ମାନବ ଦ୍ୱାରା ଅର୍ଜିତ୍ ସଂମ୍ପତ୍ତି ଅସ୍ଥାୟୀ ଓ ନଷ୍ଟ ହେଉଥାଏ, ତଥା ଶରୀରରୁପି ମନ୍ଦିରରେ ସ୍ଥିତ ପ୍ରାଣ ଶକ୍ତି ତାକୁ ଜୀବିତ ରଖେ, ସେ ବି ଅସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ, ଓ କେବେ ବି ନଷ୍ଟ ହୋଇନଥାଏ, ଏହା ସବୁ ସଂସାରର ଅସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ, ଓ ଏକେଲା ଧର୍ମ ସଦ୍ ଆଚରଣ ଓ ତସ୍ୟମ୍ବନ୍ଧୀ ନିୟମଗୁଡିକପାଳନ କରିବା ଅପରିବର୍ତ୍ତିନୀୟ ଅଟେ ।
ଯାହାଙ୍କୁ ନିର୍ଗୁଣ ସଗୁଣର କିଛି ବିବେକ ହୋଇନଥାଏ, ଯିଏ ଅନେକ ମନଇଚ୍ଛାକଥା କହେ , ଯିଏ ଶ୍ରିହରୀ ଙ୍କ ମାୟାରେ ବଶ ହୋଇ ଜଗତରେ ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁର ଚକ୍ରରେ ,ଭ୍ରମରେ ବୁଲନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ବି କହିଦେବା ଅସଂମ୍ଭବ ନୁହେଁ ।ଯାହାଙ୍କୁ ବାୟୁ ର ରୋଗ ସନ୍ନିପାତ, ଉନ୍ମାଦ, ଆଦି ହୋଇଯାଇଛି, ଯିଏ ଭୁତର ବଶ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, ଓ ଯିଏ ନିଶାରେ ମାତାଲ ଅଛନ୍ତି, ଏମିତି ଲୋକ ବିଚାରକରି ବଚନ କହନ୍ତି ନାହିଁ , ଯାହାଙ୍କୁ ମହାମୋହ ରୁପି ମଦିରା ପିଇଛନ୍ତି, ସେମାନେ କହିଲେ କର୍ଣ୍ଣପାତ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।
