ଛୁଆଙ୍କ ଭୁଲ୍ ଭାବରେ ଯତ୍ନ ନେବା ତାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ବିଗାଡି ଦେଇଥାଏ ଓ ଶିଘ୍ର ପତନ ହେବାର କାରଣ ହୋଇଥାଏ
ଛୁଆଙ୍କ ଲାଳନ ପାଳନକରିବା କେଉଁ ଛୁଆ ଖେଳ ନୁହେଁ , ଜମାନା ସେମିତି ଯେବେ କାର ହେଉ, କିନ୍ତୁ ଛୁଆଙ୍କ ପାଳନପୋଷଣ କରିବା ସବୁବେଳେ ଏକ କଠିନ କାମ ହୋଇଥାଏ, ଛୁଆଙ୍କ ପାଳନପୋଷଣରେ ତାଙ୍କୁ ଭଲ ଖାଇବା ପିଇବା ଓ ଭଲ କପଡା ଦେବା ହିଁ ନୁହେଁ ବରଂ ଏଥିରେ ଜରୁରୀ ଅଟେ କି ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାର, ଯେଉଁ ଲୋକ ନିଜ ଛୁଆଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେବାରେ ବିଳମ୍ବତା ରଖିଲେ ତାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ବିଗାଡିଦେଇଥାଏ, ଏହିକଥାର ଉଦାହରଣ ଆମେ ମହାଭାରତ ରେ ହିଁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଯାଏ , ଏକ ପଟୁ କୌରବ ଓ ଦ୍ୱିତୀୟ ପଟେ ପାଣ୍ତବ, ଏହି ସଂସ୍କାର ହିଁ ଖେଳ ଥିଲା ୫ ପାଣ୍ତବ ୧୦୦ କୌରବଙ୍କ ଉପରେ ଭାରିପଡିଯାଇଥିଲେ । ଯେବେ ଆମେ ଛୁଆଙ୍କୁ ସଠିକ୍ ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାର ଦେଇଥାଉ ତେବେ ସେ ସଠିକ୍ ରାସ୍ତାରେ ଆଗକୁ ବଢିଥାଏ, ସଠିକ୍ ମାର୍ଗରେ ଚାଲିଲେ ନାନାଦି ଅସୁବିଧା ଆସିବ, କିନ୍ତୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିବାରେ ଯେଉଁ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଅଛି ତାହା ଆଉ କେଉଁଠି ନାହିଁ , ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାର ଭୁଲ୍ ମାର୍ଗରେ ଚାଳିଲେ ନିଜକୁ ଅଟକାଇପାରିବ, ଓ ମାନସିକ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ମିଳିପାରିବ
ମହାଭାରତରେ ଏହାର ଉଦାହରଣ ସଫା ଜଣାଯାଇଛି, ଏକ ପରିବାରର ଦୁଇଭାଗ ହୋଇଥିଲା, ଗୋଟେ ଥିଲା କୌରବ ଓ ଦ୍ୱିତିୟ ଥିଲା ପାଣ୍ତବ, କୌରବଙ୍କ ବାପା ଥିଲେ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ଓ ପାଣ୍ତବଙ୍କ ମା କୁନ୍ତି ଥିଲେ ତାଙ୍କ ବାପା ପାଣ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହୋଇଯାଇଥିଲେ, କୌରବଙ୍କ ପାଖରେ ସମସ୍ତ ସୁଖ ଧନ ଦୌଲତ ଥିଲା , ସେମିତି ପାଣ୍ତବଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ସାରା ଜିନିଷ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ସେ ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲିବାକୁ ପଡିଥିଲା । ଶିକ୍ଷା ତ କୌରବ ଓ ପାଣ୍ତବ ଗୋଟେ ହିଁ ଗୁରୁ ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଠାରୁ ନେଇଥିଲେ , କିନ୍ତୁ ସଂସ୍କାର ଦୁହେଁଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜ ଘରୁ ଅଲଗା ଅଲଗା ମିଳିଥିଲା, ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ଜନ୍ମାଂନ୍ଧ ଥିଲେ ,କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁ କିଛି ବୁଝିପାରୁଥିଲେ, ସେ ନିଜ ପୁଅର ମୋହରେ ଅନ୍ଧ ହୋଇଯାଇଥିଲେ
ଦୁର୍ଯୋଧନ କେତେ ବି ଭୁଲ୍ କଥା କହିଲେ କେଉଁ ବି ବଡ ଉପହାର କରୁଥିଲେ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର୍ କେବେ ରାଗୁନଥିଲେ, ସେମିତି ମା ଗାନ୍ଧାରୀ ଚାହୁଁଥିଲେ କି ସେ ନିଜ ଛୁଆଙ୍କ ଲାଳନପାଳନ ସଠିକ୍ ଢଙ୍ଗରେ କରିପାରିବେ , କିନ୍ତୁ ସେ ନିଜ ଆଖିରେ ପଟ୍ଟି ବାନ୍ଧିଦେଇଥିଲେ, ଓ ପୁଅର ଭୁଲ୍ କୃତ୍ୟରେ ଚୁପ୍ ରହିଥିଲେ । ସେମିତି ମା କୁନ୍ତୀ ଏକେଲା ହିଁ ନିଜ ୫ ଜଣ ପୁଅଙ୍କୁ ପାଳିଥିଲେ, ଓ ଜୀବନରେ ସବୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ, ସେ ନିଜ ମାଙ୍କକଥାକୁ କେବେ ଟାଳୁନଥିଲେ, ତାଙ୍କ ଭିତରେ ନିଜ ମାଙ୍କ ସଂସ୍କାର ଭରିରହିଥିଲା, ପାଣ୍ତବ କେବେ ଚାହୁଁନଥିଲେ କି ଯୁଦ୍ଧ ହେଉ ଓ ଅର୍ଜୁନ ତ ନିଜ ସଙ୍ଗରେ ବାଣ ଚଳାଇବା ପୁର୍ବରୁ ଭୟ କରିଥିଲେ , ସେମିତି ଦୁର୍ଯୋଧନ୍ ଓ କର୍ଣ୍ଣ ଙ୍କୁ ଯୁଦ୍ଧ ଲାଳସା ଥିଲା ।
କୌରବରେ ଧନ ଓ ସିଂହାସନ ଲାଳସା ବହୁତ ଅଧିକା ଥିଲା , ଏହାକୁ ନେଇ ଯେବେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସନ୍ଧି ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ନେଇକରି ହସ୍ତିନାପୁର ଯାଇଥିଲେ , ସେ ଦୁର୍ଯୋଧନଙ୍କୁ ଖାଲି ୫ ଟି ଗାଁ ମାଗିଦେଇଥିଲେ , କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଯୋଧନ କହିଲେ କି ଛୁଞ୍ଚିର ମୁନ ବରାବର୍ ଜାଗା ବି ତାଙ୍କୁ ଦେବେ ନାହିଁ, ଏହି ପରି ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା, ଯଦି କୌରବଙ୍କୁ ସଠିକ୍ ଶିକ୍ଷା ସହ ଜ୍ଞାନ ମିଳିଥାନ୍ତା , ତେବେ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇନଥାନ୍ତା, ଓ ଏତେ ଭୀଷଣ ସଂଘାର ହୋଇନଥାନ୍ତା, ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ଓ ପୁରା ମହାଭାରତ ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥାଏ କି ଯଦି ଆମେ ନିଜ ଛୁଆଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ଲାଳନପାଳନ ନକଲେ ତାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଠେଲି ହୋଇଯାଏ ।
